wczasy, wakacje, urlop
26 October 2011r.

W Księstwie Zachodniopomorskim Badania i znaleziska w okolicach Mielna dowodzą, że pierwsze ślady osadnictwa człowieka na tych terenach pochodzą sprzed około 2500 lat p.n.e. Z tego okresu, a więc z młodszej epoki kamienia, znaleziono w Mielenku i Łazach siekierki kamienne i narzędzia z rogu. W Mielenku odkryto również cmentarzysko pochodzące z epoki kultury łużyckiej, a właściwie jej odłamu tak zwanej grupy wschodniopomorskiej, czyli kaszubskiej, datowane na około 1700 lat p.n.e. W zachodniej części Mielna, pomiędzy nadmorskim laskiem, a ulicą Kościelną, na podmokłych łąkach znajdują się ślady grodziska słowiańskiego, w postaci niewielkich stożków, otoczonych fosami. Było to prawdopodobnie jedno z największych grodzisk w północnej Polsce, a istniało na przełomie IX i X wieku.
21 October 2011r.

Chłopy Wieś rybacka i rolnicza położona 6 km na zachód od Mielna, nad brzegiem Bałtyku. Posiada czystą plażę i wysokie, utrwalone wydmy. Od Mielna i Sarbinowa oddzielają ją nadmorskie lasy. Ma latem charakter letniskowy. Znajdują się tu liczne ośrodki wypoczynkowe zakładów pracy oraz domy wczasowe FWP. Są również organizowane wczasy w kwaterach prywatnych. Administracyjnie należy do gminy Mielno. W czasie poszukiwań ropy naftowej, pod Chłopami dowiercono się gorącej solanki. Na razie źródła jej nie są eksploatowane. W przyszłości, być może w Chłopach powstanie uzdrowisko.
28 October 2011r.

Nadmorska wieś wczasowa — 6 km na wschód od Unieścia, położona na wschodnim skraju jeziora Jamno i w pobliżu jeziora Bukowo. Od południa otoczona terenami bagiennymi, a od wschodu — podmokłym lasem. Z badań archeologicznych wynika, że juz około 4000 lat temu w Łazach istniała osada ludzka. Znaleziono tu siekierki kamienne i narzędzia z rogu. Pierwsza wzmianka pisemna o Łazach w źródłach pochodzi z roku 1278. Istniała tu niewielka przystań rybacka i karczma, której dochody należały do klasztoru cystersek w Koszalinie. W młodszym o dziesięć lat dokumencie mówi się o przystani nad jeziorem Bukowo, należącej do Łazów. Nazwa wsi pochodzi od pojęcia łaz — co oznaczało w języku pomorskim wykarczowane lub wypalone tereny leśne przeznaczone pod uprawę.
18 October 2011r.

Nieduża wieś leżąca 2,5 km na południe od Mielna. Nosi starą słowiańską nazwę pochodzącą od słowa strzeżenie. W dawnych czasach — gródek strażniczy broniący Koszalina. Najwcześniejsze wzmianki w dokumentach pochodzą o Strzeżenicach z lat 1288 i 1421. Druga wzmianka dotyczy schwytania tu rycerza — rozbójnika Piotra przez pachołków miejskich Koszalina. Obecnie jest zamieszkana przez rolników indywidualnych. Na niewielką skalę, latem organizowane są tu wczasy w kwaterach prywatnych. Przez wieś przepływa niewielka rzeczka, również
17 October 2011r.

Wieś położona w pobliżu południowego brzegu jeziora Jamno, naprzeciw Mielna, w odległości (szosą) 13 km od Mielna. Niegdyś osada rybacka. Stanowi typową owalnicę, gdzie zagrody usytuowane są wokół owalnego placu, dziś częściowo zabudowanego. Ten typ zabudowy wsi jest charakterystyczny dla Pomorza Środkowego, stanowi relikt słowiańskiej przeszłości i spełniał między innymi funkcje obronne. Pierwsze wzmianki o wsi Jamno pochodzą z dokumentu fundacyjnego klasztoru cystersek w Koszalinie z 1278 roku. Klasztorowi powierzono patronat nad kościołem w Jamnie. W 1331 roku z nadania biskupa kamieńskiego wieś przeszła na własność miasta Koszalina. Mieszkańcy Jamna — rdzenni, słowiańscy Pomorzanie bardzo długo opierali się germanizacji i zachowali wyraźną odrębność etniczną. Przyczyniły się do tego wyjątkowo trudne warunki terenowe, otoczenie jeziorem, strumykami i mokradłami. Dawało to swoiste zamknięcie i uodpornienie wsi na wpływy zewnętrzne. W wiekach XVIII i XIX, a nawet jeszcze w latach trzydziestych naszego stulecia, naukowcy i administracja niemiecka, zwracali wielokrotnie uwagę na odrębności języka, budownictwa, obyczajów, strojów, a nawet cech fizycznych mieszkańców Jamna i pobliskiego Łabusza. Pisali o tych sprawach między innymi Rudolf Virchow — niemiecki uczony słowiańskiego pochodzenia oraz z Poznania. Badania nad kulturą jamneńską trwają zresztą do dziś, a w Muzeum Okręgowym w Koszalinie w miniskansenie istnieje stała wystawa kultury materialnej, jamneńskiej.
28 October 2011r.

Nad maleńką rzeczką Dersęciną, wpadającą do jeziora Jamno, leży miasto Koszalin. Jest to duży ośrodek przemysłowy województwa szczecińskiego i jedno z największych jego miast (około 25 tys. mieszkańców). Zostało ono założone przez biskupów kamieńskich, którzy posiadali tu swój zamek. Koszalin, który rozwinął się w duży, tętniący życiem ośrodek miejski, był też silnie umocniony. Do chwili obecnej zachowały się fragmenty murów miejskich. Nie brak także w Koszalinie nowoczesnych dzielnic i reprezentacyjnych budowli. Powyżej gmach starostwa, w którym przez pewien czas mieścił się szczeciński urząd wojewódzki.