Wakacje w Polsce

Łeba, jezioro Łebsko

16 May 2012r.

ŁEBA miasto, To nie tylko małe miasteczko, cudowna plaża i porcik rybacki, a również tysiąc lat historii rybactwa i żeglarstwa kaszubskiego u ujścia rzeki (patrz DOLINA ŁEBY) o tej samej co miasto nazwie. Co prawda ta dzisiejsza Łeba nie jest tą najdawniejszą. Stara Łeba leżała o kilometr dalej na południo-zachód. Zle się jednak w niej działo. Dawnemu miastu nie sprzyjały żywioły. Powódź za powodzią, spiętrzane w korycie rzeki sztormami na Bałtyku niszczyły miasto, pustoszyły pola i lasy. Największa z po- 253 wodzi w styczniu roku 1558 zalała miasto tak, że ludność chronić się musiała na wieży kościoła bądź ratować ucieczką na łodziach. A woda nie była jedynym wrogiem Łeby. Drugim przeciwnikiem, mniej gwałtownym, ale w konsekwencji nie mniej niebezpiecznym, był piasek wydm zasypujący powoli, nieustępliwie pola, uliczki, budynki, całe miasto. W końcu też musiało się ono poddać. W 1570 roku łebianie burzyć poczęli stare domy, by stawiać nowe siedziby w tej Łebie, którą dziś znamy. Jednak i wtedy żywioły nie od razu dały za wygraną. Nowe miasto coraz to bowiem nawiedzać zaczęły pożary. I jeszcze raz wrogiem okazała się woda — rzeka, która je stworzyła. Jej wędrujące wciąż ku wschodowi koryto szykowało się do pochłonięcia miasta. Ale mieszkańcy XIX-wiecznej Łeby już potrafili rzekę u-jarzmić za pomocą regulacji. Dzisiejsza Łeba, o wypoczynkowej urodzie, zachowała ze swego dnia wczorajszego kilka ubiegłowiecznych domków- i ,XVII-wieczny kościółek o barokowym wnętrzu. Stara Łeba — to tylko wydmy (patrz PUSTYNIA), a wśród nich sześciometrowy fragment ceglanego muru, stanowiącego ostatnią pozostałość po średniowiecznym kościele Sw. Mikołaja, który zdobił ongiś jej rynek. ŁEBA rzeka patrz DOLINA ŁEBY ŁEBSKO Jest drugim co do wielkości jeziorem w Polsce (753 ha). Rozległe, ale za to płytkie. Głębokość jego nie przekracza 5,3 metra wody. Ile pod nią mulistego osadu, nie wiadomo. Jezioro spłyca się przy tym coraz bardziej i zarasta. Już dziś płynąc przez Łebsko przedzierać się trzeba przez rozległe partie rzadkich szuwarów wyrastających nawet na samym jego środku. Jakoś nie przeszkadzają one jednak nadłebskim rybakom. Od morza dzieli Łebsko zaledwie wąski pasek lądu — słynna Mierzeja Łebska, zwana Pustynią (patrz pod P). Z prawa, lewa i od głębi lądu obejmują jezioro rozległe, smutne torfy Łebskich Błot.