Wakacje w Polsce

Węgorze nadmorskie

01 June 2012r.

Węgorze łowi się na Bałtyku południowym w końcu łata i w jesieni, kiedy z wód śródlądowych i zalewów ciągną na tarliska znajdujące się daleko w głębokiej, cie- j; płej (16—17°) toni Morza Sargassowego. Podobnie jak łosoś, węgorz jest rybą wędrowną, ale na tarło płynie rzekami z prądem (wędrówka katadromiczna), by dalej poprzez morze i głęboką toń Atlantyku osiągnąć swe podzwrotnikowe tarliska. To wyraźnie dowodzi, że jest rybą ciepłowodną pochodzenia morskiego, przeciwnie niż łososie, ciągnące na tarło z morza do rzek, skąd się wywodzą. Duże, powyżej metra długie węgorze z wód śródlądowych to przeważnie kilkuletnie samice, podczas gdy mniejsze, o długości 60 cm, wątlejsze to samce. W swej wędrówce ryby te trafiają niezawodnie na tarliska; kierując się bodźcami termicznymi, na które wtedy są szczególnie uczulone, odnajdują najcieplejsze podzwrotnikowe wody Atlantyku. Z pełagicznej ikry, unoszącej się w toni wodnej, rozwijają się przezroczyste larwy, które dopływają z ciepłym wodami Prądu Zatokowego do brzegów Europy. W długiej, z górą dwuletniej biernej wędrówce z prądem larwy węgorza wyrastają wolno do rozmiarów 7—8 cm. Pobierają cne, zapewne przez osmozę, substancje organiczne, ponieważ przewód pokarmowy mają pusty, a przełyk zarosły. W trzecim roku zmieniają się w małe, sześciocen-tymerowe węgorki. Przyszłe samice odznaczają się szczególnie intensywną przemianą materii, przejawiają wielką żywotność i płyną najdalej, opanowują zbiorniki słodko^l. wodne, gdzie wyrastają w ciągu kilku lat do stadium dorosłej przemysłowej ryby. Samce, o słabszej przemianie materii, mniejsze rozmiarami, pozostają w zalewach do -okresu wędrówki rozrodczej, kiedy to dołączają do samic. Rybacy chętnie poławiają węgorza. Jest to ryba cenna. Połowy dokonywane są przy brzegach przeważnie w żaki lub więcierze, ustawiane rzędami w kierunku prostopadłym do linii brzegu. Żaki są to sieci rozpięte na obręczach drewnianych, które wydłużonymi z jednego boku skrzydłami zagradzają drogę płynącym węgorzom; te z łatwością wchodzą do wnętrza więcierza. Ciemne bezksiężycowe noce sprzyjają połowom. Węgorz stroni od światła. Nasze połowy bałtyckie dają rocznie około kilkuset ton, podlegają jednak dużym wahaniom. ną i podwodną roślinność, stwarzającą korzystne warunki do rozwoju bogatej fauny dennej, głównego pokarmu ryb zalewowych. Na uwagę zasługują bogate zespoły małża ra-cicznicy wraz z obfitą fauną skorupiaków, ślimaków, robaków. Zalew Wiślany nie ma już tak korzystnych warunków odżywczych, wpadają tam niewielkie rzeki, woda jest czystsza niż w Zalewie Szczecińskim, uboższa w plankton, mimo że fauna denna w przybrzeżnych zarośniętych wodach rejonu południowo-zachodniego, przy Kątach Rybackich, jest dostatecznie obfita, aby wywołać u słodkowodnych gatunków, takich jak na przykład leszcze, wzrost do rozmiarów przeciętnie większych niż w jeziorach pomorskich.

wczasy, rekreacja, morze, ryby